Filmy relacja rodzinna, choreografia

Historia Sylwestra i Loretty - emerytowanego krawca i drag queen, który pięćdziesiąt lat temu wyjechał z Polski, by realizować się w Paryżu. Wbrew złożonej sobie przed laty obietnicy, decyduje się wrócić do rodzinnego górniczego miasteczka, po tym jak dostaje list od nieznanej mu dotąd osiemnastoletniej wnuczki Izy (Julia Chętnicka), w którym prosi go o ratunek dla chorej matki Wioli (Maria Peszek), potrzebującej przeszczepu nerki. Podróż przybiera nieoczekiwany obrót, zmuszając Sylwestra do zmierzenia się z przeszłością.

Reżyser przedstawień taneczno-teatralnych Rahul (Shahrukh Khan) planuje nowy projekt. Niestety, kiedy jego główna tancerka Nisha (Karisma Kapoor) skręca kostkę, całe przedsięwzięcie staje pod znakiem zapytania. W poszukiwaniu odpowiedniej kandydatki do głównej roli nasz bohater spotyka piękną i utalentowaną Pooję (Madhuri Dixit). Mężczyzna jest nią zauroczony, a jego zachwyt przeradza się w poważniejsze uczucie. Pooja jednak jest już zaręczona ze swoim wieloletnim przyjacielem Ajay'em (Akshay Kumar). Czy kobieta podąży za głosem swego serca czy rozumu?

Warto było czekać pięć lat na kolejny film Carli Simón, twórczyni pamiętnego Lata 1993. W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem na Berlinale Alcarràs katalońskiej reżyserce udało się ocalić wszystko to, co decydowało o sile jej debiutu. Opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z tytułowej wioski ma w sobie znaną z Lata… autobiograficzną szczerość, ciepło i dyskretne poczucie humoru. W obu filmach umieszczenie w centrum dziecięcych bohaterów pozwoliło także na nadanie waloru niezwykłości błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom. Na tym jednak podobieństwa się kończą, gdyż kameralne Alcarràs zostaje nieoczekiwanie wzbogacone o – niemal nieobecny w debiucie Simón – wydźwięk polityczny. Podobnie jak w klasycznym Drzewie na saboty Olmiego, spokój prowincjonalnego świata zostaje w filmie Katalonki bezpowrotnie zburzony przez wtargnięcie nowoczesności i postępu. W obliczu tych wydarzeń bohaterowie muszą na naszych oczach dokonać brzemiennego w skutkach wyboru pomiędzy pragmatyzmem a idealizmem.