Filmy żołnierz, lata 40., nazizm

W ostatnich chwilach II wojny światowej młody niemiecki żołnierz walczący o przetrwanie znajduje mundur kapitana nazistowskiego. Podszywając się pod oficera Willi Herolda (Max Hubacher), mężczyzna szybko przybiera potworną tożsamość sprawców, z którymi próbuje uciec.

Historia walki dwóch snajperów z czasów II wojny światowej. Stalingrad - 1942. Niemcy próbują zdobyć miasto. Radziecki snajper Wasilij Zajcew staje się prawdziwym pogromcą hitlerowskich oficerów. Wobec tego generałowie postanawiają wysłać do miasta swojego najlepszego snajpera - majora Königa. Rozpoczynają pojedynek w którym stawką jest życie.

W 1942 roku w Wannsee doszło do sekretnego spotkania przywódców faszystowskich Niemiec. W jego efekcie został ustalony oficjalny program rozwiązania "kwestii żydowskiej" - plany totalnej eksterminacji Żydów. Zima 1942 r., rezydencja Wannsee pod Berlinem. Szef IV wydziału gestapo - Adolf Eichmann, kieruje ostatnimi przygotowaniami do mającego się tu odbyć tajnego spotkania. Na stołach wykwintne jedzenie, eleganckie trunki, wytworna zastawa. Po kolei zjeżdżają się zaproszeni goście: 14 wysokich rangą oficerów, urzędników i esesmanów III Rzeszy. Jako ostatni przybywa generał SS Reinhard Heydrich - to właśnie ten człowiek przedstawi uczestnikom spotkania najbardziej przerażający plan w dziejach świata - plan całkowitej eksterminacji europejskich Żydów.

Wiosna 1945 roku. Oddziały I Armii Wojska Polskiego zbliżają się do Wału Pomorskiego. Brnąc przez błoto, zalane leśne trakty mozolnie zbliżają się do Kołobrzegu. Niemcy nie zamierzają poddać się bez walki i zacięcie bronią swych pozycji. Kompania dowodzona przez porucznika Kotarskiego, której radiowy kryptonim brzmi „Jarzębina”, bierze czynny udział w zmaganiach. Żołnierze są już zmęczeni walką. Chcą wracać do swoich najbliższych, marzą o spokojnym, cichym, własnym kawałku ziemi. Po wkroczeniu do Kołobrzegu walki toczą się o każdy dom, każdy pokój, każdy skrawek ziemi. Po ciężkim boju polscy żołnierze wypierają hitlerowców z miasta i dochodzą do Bałtyku. Niestety nie wszyscy. Nie ma wśród nich już porucznika Kotarskiego i wielu jego towarzyszy.

Historia rozpoczyna się kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej. Francuski policjant, inspektor Morand, wznawia dochodzenie w sprawie zabójstwa popełnionego w Paryżu w 1942 roku. Kojarzy je z bardzo podobnym morderstwem, jakiego dokonano w tym czasie w Warszawie. Ofiarą była wówczas prostytutka, jak się później okazało - hitlerowska agentka. Naoczny świadek widział generalski lampas na spodniach wychodzącego od kobiety mężczyzny. Prowadzący wtedy śledztwo major Wehrmachtu Grau podejrzewał, że sprawcą jest któryś z urzędujących w Warszawie hitlerowskich generałów: Tanz, Seidlitz-Gabler lub Kahlenberge. Niestety był zbyt gorliwy i został przeniesiony na front. Po dwóch latach ponownie spotkał tych trzech generałów w Paryżu. I tam też zamordowano prostytutkę.

W sierpniu 1944 roku, kiedy wojska aliantów zbliżały się do Paryża, niemieccy okupanci usiłują wywieźć do Rzeszy bezcenne obrazy Picassa, van Gogha, Renoira, Matisse'a, Gauguina. Akcją ma kierować pułkownik von Waldheim. Panna Villard uprzedza organizację Ruchu Oporu działającą w kolejnictwie i przekonuje jej przywódców, że należy za wszelką cenę przeszkodzić w wywiezieniu cennego ładunku. Kolejarze dezorganizują transport, urządzają dywersje, sabotują.

Rok 1944, okupowana przez Nazistów Kopenhaga. Flame i Citron to dwaj bohaterowie duńskiego ruchu oporu, zajmujący się likwidacją Duńczyków, kolaborujących z Niemcami. To jednak nie wystarcza dowództwu i wkrótce przychodzą wyroki na Niemców. Jedną z nich jest Ketty, w której Flame się podkochuje.

Wiosna 1947, w południowo-zachodniej Francji. Rodzice dwunastoletniego Pierrota pracują w tytułowej Le cafe du pont, gdzie przychodzą pracownicy i żołnierze. Pierrot i jego młodszy brat, dorastający na tyłach kawiarni, z jego bywalcami, w skromnej rodzinie, jest szczęśliwy, mimo iż doświadczył ograniczeń wojny i okupacji niemieckiej. Pomimo rachunków do zapłacenia i wszystkiego co niezbędne do pracy w kawiarni, marzeniem jego ojca jest otworzyć salę balową. Jednak pewnego dnia lekarz informuje ojca Pierrota, że jego żona musi odpocząć gdyż jest bardzo wycieńczona ciężką pracą. I nawet jeśli Le cafe du pont jest ich życiem, matka Pierrota musi przestać pracować ...

Ojciec Merrin (Stellan Skarsgård) spotyka w Kairze kolekcjonera antyków, który namawia go do wzięcia udziału w brytyjskiej wyprawie archeologicznej w odległych rejonach Kenii. Odkrywa tam kościół z czasów bizantyjskich w nienaruszonym stanie – jak gdyby został przysypany ziemią w dniu, w którym powstał. Kolekcjoner przekonuje Merrina, który jest także archeologiem, aby ten odnalazł ukryty w kościele antyczny relikt, zanim znajdą go Brytyjczycy. Nie wie jednak, że czai się tam coś, co przerośnie ich wyobrażenia. Wkrótce krew popłynie po równinach Wschodniej Afryki. Rozpoczyna się koszmar. W miejscu narodzin Zła Merrin będzie mógł w końcu spojrzeć mu w twarz.

Akcja rozgrywa się w Rosji latem 1941 r. Żołnierz Ivan Chonkin (Gennadi Nazarov) nie jest dobrze przystosowany do swojego życia w wojsku. Czuje się znacznie bardziej komfortowo z końmi kawalerii, którymi się opiekuje. Pewnego dnia kapitan postanawia przenieść Chonkina do małej zagubionej wioski; wyposażony w karabin i skąpe porcje jedzenia na tydzień. Misją jest monitorowanie starej maszyny wojskowej, dwusilnikowego U2, który z powodu awarii wykonał przymusowe lądowanie na łące w pobliżu wioski. W pobliżu jest jakaś wieśniaczka, która hoduje ziemniaki w swoim ogrodzie warzywnym. Jest tylko kilka metrów od wartownika i jego samolotu. Njura (Zoya Buryak), młoda listonoszka, wydaje się być samotna: w sumie dobry interes dla porzuconego żołnierza. Oczywiście, Chonkin nie musi długo prosić ją o picie, a to się kończy w łóżku, które oboje dzielą. On ją kocha, ona potrzebuje mężczyzny i oboje mogą żyć prawie normalnym życiem: kochać się, rozmawiać z sąsiadami, doić krowę, zazdrościć, kochać się ponownie. Ale kochankowie nie są sami na świecie...