Filmy podejrzenie, relacja mąż-żona

Miłość, tajemnice i chaos ogarniają luksusowy statek płynący ku Morzu Egejskiemu, na pokładzie którego kamerdyner i pasażerka próbują rozwikłać sprawę morderstwa.

Kiedy córka Kellera Dovera zostaje porwana mężczyzna zirytowany bezradnością policji sam zamierza znaleźć sprawcę.

Schyłek XIX wieku. Przy łożu umierającej kobiety spotykają się jej dwie siostry. Próbują one pomóc cierpiącej, ale same nie potrafią przebić się przez swoje własne życiowe problemy. Najwięcej uczuć wobec umierającej płynie ze strony służącej.

Młodzi małżonkowie, Rosemary i Guy Woodhouse, są zachwyceni myślą o zamieszkaniu w starym domu eleganckiej dzielnicy Nowego Jorku. Nie zważają na podejrzaną reputację jego lokatorów. Plotka głosi, że zajmują się magią i czarami. Rosemary i Guy nie przywiązują wielkiej wagi do tych pogłosek. Myślą jedynie o radościach, jakie przyniesie życie w nowym, dużym mieszkaniu z dzieckiem, które wkrótce się narodzi.

Akcja serialu skupia się na śledztwie w sprawie morderstwa młodej kobiety – Rosie Larsen (Katie Findlay). Gdy zbliżają się wybory burmistrza, w których kandyduje Darren Richmond (Billy Campbell), w samochodzie należącym do jego sztabu odnaleziona zostaje martwa nastolatka. Rodzicom dziewczyny trudno jest pozbierać się po utracie córki. Detektyw Sarah Linden (Mireille Enos) zmuszona jest odwlec przeprowadzkę, by znaleźć mordercę.

Kobieciarz Prem (Salman Khan) rzadko kiedy dochowuje wierności swojej naiwnej, całkowicie oddanej mu żonie Poojy (Esha Deol). Mężczyzna jest przyjacielem Kishena (Anil Kapoor), którego nieustanie męczy bezpodstawnie zazdrosna żona Kaajal (Lara Dutta). Prem skutecznie namawia go na chwilę wytchnienia w ramionach seksowej prostytutki Bobby (Bipasha Basu). Mężczyznom pomaga współpracownik Kishena- fotograf Sunny (Fardeen Khan), zaręczony z Sanjaną (Celina Jaitly). Nieoczekiwanie wszystkie trzy pary oraz Bobby spotykają się na Mauritiusie. Zamieszanie są nieuniknione, bowiem sprawy się komplikują a mężczyźni zaczynają gubić się w swoich licznych kłamstwach...

Bohater I wojny światowej baron von Sepper (Richard Burton), austriacki arystokrata, ukrywa blizny pod niebieską brodą. Jego ostatnia młoda żona Anne (Joey Heatherton), wchodząc do chłodni w zamku, której baron zabronił jej otwierać, odkrywa zwłoki dawnych jego towarzyszek. Przed zabiciem jej Sinobrody opowiada o swoich zbrodniach.

Powojenna Polska, czasy kwitnącego socjalizmu w kraju. Obserwując realia życia z perspektywy ojca i jego syna oglądamy mozolnie toczącą się walkę o lepsze jutro. Jest to walka pokoleń w przeżywającym intensywną industrializację kraju...

Scenariusz filmu oparty jest o powieść Zofii Nałkowskiej, pod tym samym tytułem, dlatego też w filmie wiodącym motywem jest romans tytułowej Teresy Hennert z pułkownikiem Omskim. Teresa wiedzie ustabilizowane życie u boku męża, wpływowego dyrektora Hennerta. Pułkownik, poznawszy Teresę, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Ich znajomość w krótkim czasie przeradza się w namiętną miłość. Teresa nie chce jednak burzyć swojego dotychczasowego życia i Omskiemu nie udaje się jej nakłonić do porzucenia męża. Pułkownik podejmuje więc desperacki krok…

Czy piękna Nilgün rzeczywiście zdradza swego męża Haruna, czy padł on może ofiarą własnej obsesyjnej zazdrości? Demirkubuz w drugiej części cyklu "Opowieści o ciemności" przygląda się z bliska dobrze sytuowanemu małżeństwu z Ankary, które przechodzi przez piekło wzajemnych podejrzeń i oskarżeń. W eleganckich wnętrzach rozgrywa się dramat obcości, mający swoje źródło w tragicznych wydarzeniach sprzed lat. Związek Nilgün i Haruna naznaczony jest fatalizmem – wcześniej czy później musi nastąpić ironiczne powtórzenie minionych zdarzeń. Demirkubuz konstruuje kameralny portret damsko-męskich relacji, opartych na pysze, potrzebie dominacji i tłumionym poczuciu winy. Powolny rytm opowieści (pełnej zaskakujących psychologicznych zwrotów) skłania do wnikliwej analizy zachowań bohaterów, którzy z każdą sceną odsłaniają się coraz bardziej. Film jest pasjonującym portretem pełnej kontrastów tureckiej stolicy, symbolu wykorzenienia i izolacji. Mimo spowijającego go mrocznego klimatu, reżyser nie odbiera jednak widzom nadziei. Nawet jeśli na spalonej ziemi, jaką zostawili po sobie Nilgün i Harun, nic już się nie odrodzi, pozostanie im przynajmniej gorzki smak samopoznania.