Filmy więzienie, materiał archiwalny

Jest sierpień roku 1980. W stoczni Gdańskiej rozpoczyna się strajk. Jednym z jego organizatorów jest Maciek Tomczyk syn Mateusza Birkuta. Władze radiokomitetu wysyłają na Wybrzeże redaktora Winkla, aby zebrał materiały na temat Tomczyka. Mają one posłużyć do spreparowania reportażu oczerniającego przywódców strajku. Winkel wnika w środowisko opozycji. Poznaje prawdę o życiu Tomczyka, spotyka ludzi, nie boją się głośno mówić o zbrodniach władzy ludowej. Zaczyna rozumieć, że w Polsce rzeczywiście można coś zmienić. Ale czy starczy mu odwagi, by przejść na stronę barykady?

Hibat, pełen zapału i młodzieńczych ideałów, bierze udział w rewolucji, która obala szacha Iranu. Po wyjściu z więzienia spotyka Fereszte, miłość swojego życia. Jednakże, zamiast oczekiwanej demokracji, w Iranie nastaje islamska dyktatura i zakochani muszą zmagać się z dużo większymi problemami. Wydaje się, że jedynym wyjściem jest ucieczka z kraju.

Dan Dunne, nauczyciel w szkole średniej na Brooklynie, miał kiedyś wielkie plany. Jednak brutalna rzeczywistość szybko je zweryfikowała. Dunne nie porzucił zupełnie swoich ideałów. Uczniom próbuje wpajać umiejętność samodzielnego myślenia i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość, a także wiarę, że mimo wszystko warto mieć marzenia. Dunne ma także pewną tajemnicę, która wychodząc na jaw może podważyć jego autorytet. Pewnego dnia jedna z jego uczennic ją odkryje.

Ten film przygląda się magazynom dla mężczyzn z lat pięćdziesiątych i reprezentatywnemu przemysłowi, który był podobno popularny jako magazyny o zdrowiu i fitnessie, ale w rzeczywistości były głównie kupowane przez wciąż podziemną społeczność homoseksualną. Najważniejszym dostarczycielem tej literatury był Bob Mizer, który przez ponad 40 lat prowadził pismo i rozwijał filmy dla mężczyzn o niejasnym charakterze seksualnym.

Film Pietro Marcello opowiada o dwóch, ściśle związanych ze sobą historiach. Pierwszą z nich jest opowieść o miłości gwałtownego lecz sentymentalnego Sycylijczyka, notorycznego przestępcy (Enzo) i jego transseksualnej partnerki (Mary). Są razem od ponad dwudziestu lat. Poznali się w więzieniu. Uczucie, jakie ich połączyło, nieustannie kwitnie. Ich losy zostają przedstawione na tle nostalgicznej opowieści o mieście (portowej Genui), widzianym z perspektywy doków i wąskich uliczek pełnych włóczęgów i prostytutek. Odczytywane listy miłosne Enza i Mary łączą się z surowym pejzażem Genui i archiwalnymi materiałami z życia portowego miasta. Nostalgiczny obraz upadającej Genui widz obserwuje podczas miejskich wędrówkek Enza. Kończące film czułe wyznanie Mary (opowiada o związku z Enzem) nadaje filmowi liryczny, pełen ciepła ton.

Jedenaście lat po tym, jak mąż Maixabel Lasa został zabity przez baskijską grupę terrorystyczną ETA, kobieta otrzymuje szokującą prośbę. Jeden z mężczyzn odpowiedzialnych za jego śmierć chce spotkać się z nią w więzieniu, w którym odbywa karę.

Roman Polański wielkim artystą jest – to wiedzą wszyscy. Podobnie jak o tym, że zaprzepaścił swoją hollywoodzką karierę i reputację ponad 30 lat temu przez udział w gwałcie/stosunku z nieletnią. Przynajmniej tak każdy myśli... Odświeżenia tematu, i być może rzucenia na niego nowego światła, podjęła się Marina Zenovich. Próbuje ona zrozumieć przesłanki kierujące Polańskim uciekającym ze Stanów, co tak naprawdę zdarzyło się w tamtym czasie, a także sposób działania systemu prawnego.